Тағин қип-қизариб кетди. Тошма тошмагани аниқ, кундалик егулиги ўша-ўша, бировдан ҳуркиб-қўрқадиган ҳам эмас. “Яна мени севишяпти шекил” деган ўйда тўхталди. Ғалати севишади. Тушда кўришган бўлса ҳам, кечга яқин мунгли соғинчни “смс” орқали хабар қилишади. Ҳеч нарсага ва ҳеч кимга қарамай[…]
Шоир Май Ван Фан 1955 йили Вьетнам шимолидаги Нинҳ Банҳ вилоятида таваллуд топган. У ўз халқининг қувонч ва ташвишларини гўзал ва оҳангдор вьетнам тилида қаламга оларкан, қашшоқлик, касаллик, азоб-уқубат билан бирга оддий кишиларнинг самимий кўнгил изҳорларини қуюқ шеърий бўёқларда ифодалайди.[…]
Ёзувчи Ахтаруззамон Илёс (1943-1997) асли моҳир педагог бўлган. У Бангладеш адабиётида мустақилликдан сўнг майдонга чиққан энг буюк қалам устаси ҳисобланади. Гарчи битган асарлари сони кўп бўлмаса ҳам, атиги иккита романи (“Болохона посбони” ва “Хобнома”) ҳамда йигирма иккита ҳикоялари биланоқ Ахтаруззамон[…]