Устоз ёзувчи Эврил Турон даволанаётганида касалхонага у кишининг “ Ой нури “ романини таржима қилган шоир ва таржимон Аъзам Обид келди . Суҳбат давомида устоз ёзувчига таржимон ўз китобларини касалхонада “зерикиб қолмайсиз”, – деб ташлаб кетган эди .
Суҳбат давомида Аъзамжон ўзининг жуда ибратли бир ишидан гапириб қолди. Бугун касалхонага келишдан олдин Ўзбекистон Метрополитен хизмати рахбариятига учрашибди . Таржимон уларга бир тадбирни тавсия этибди . Масалан ўзи баъзи яратган ведио кўринишли, шеъриятнинг, шоирларнинг дўрдона шеърларидан тўртликлар ўқийди ва орқасидан ингилизча варианти кетади. Шу лавҳа яна мусиқа билан ҳам безатилибди. Шу вариантларни метростанцияларга ўрнатиш таклифини киритган экан. Улар жуда яхши тадбир сифатида қабул қилишибди. Бу ғоясини текинга уларга улашиб юборганидан устоз таржимонни табриклади. Ҳурмати ошди.
Китобларини тезда (касал бўлишига қарамасдан) ўқиб чиқишга ўзида рағбат сезди, шекилли, икки кун ўтмасдан бир китоби “Хавотир Ороли“ тўғрисида гапириб, менга кўрсатиб қолдилар:
Аъзам Обидни самимий, камтар инсон десам, шоир сифатида ҳам ўз овозига эга экан. Шеърияти ҳеч кимникига ўхшамайди. На Абдулла Ориповни, на Рауф Парпини такрорлабди. Янгича, ғалати овоз эгаси экан, дедилар.
Мен ҳам китобни олиб унга кўз ташладим. Ёзувчининг бир одати бор эканки, ўзи ўқиган шеърларнинг ёққан мисралари тагига чизиқча қилиб қўяр экан. Қизиқувчанлигим сабаб, шеърнинг ўзи қолиб чизиқчали мисраларни ўқий бошладим.