Яқинда бир учрашувда Африканинг Нигерия давлатидан келган ҳамкасбим ўзбекистонлик киши билан илк бор кўришаётгани, аммо бу юрт ҳақида қачонлардир қайсидир китобда ўқигани, хусусан, ўзбекларнинг “кўпкари”си тўғрисидаги ҳикоя унинг хотирасида ҳамон сақланиб турганини тўлқинланиб гапириб берди. Ўша сафар асносида Нью-Жерсидаги Рован Университетининг ректори Фирдавсий ва Ҳофизнинг гўзал безакли қалин китобларини кўрсатиб, шоирларнинг ғазалларидан байтлар ўқиб, уларни шарҳлаб бергани менда катта таассурот қолдирди. Инсоният ҳеч қачон китоб ўқишдан тўхтамайди, дея ишонгинг келади киши. Бироқ, “Китоб – бойлик, аммо сотиб олингани эмас, ўқилгани” деган гап ҳам бор.
Неча йиллар аввал қаламкаш дўстларимдан бири каминани қушга ўхшатганди, ўшанда у қафас эшиги очилганда ташқарига бирров чиқиб, яна унга қайтиб кирадиган қушга ўхшаб қолмаслик тўғрисида берган маслаҳати ҳар доим эсимда туради. Хоҳиш ўзимда бўлганда, ҳар хил сиёсий, ижтимоий, иқтисодий сабабларни рўкач қилмай, Ўзбекистонда бир йирик шеърият анжумани ташкил этган, замонамизнинг кўзга кўрингану кўринмаган, пок ниятли шоирларини бу юртга таклиф қилиб, ўзбекнинг кўпкарисини, Навоий кутубхонасини, Самарқанду Бухоросини кўрсатган бўлардим, ҳеч бўлмаса, адабиётимизни таржима қилишда ёрдам беришга шай турганларга бағримни кенг очардим.
Қўлингиздаги ихчамгина антологияга ўзбек адабиётининг отаси, XV асрда яшаб ижод этган шоир ва файласуф Алишер Навоий асарларидан хорижий тилларга ўгирилган намуналар билан бир қаторда курраи заминда айни пайтда маълум, аммо аксарияти ўзбек китобхонига номаълум бўлган қалам аҳлининг қуш ҳақидаги (ёки қуш сўзи ишлатилган) шеърлари ўрин олган. Шеърлар асосан олтита хорижий тилдаги аслият ва ўзбекча таржима билан ёнма-ён қўйилгани сиз азизларга ноқулайлик туғдирмайди деб умид қиламиз.
Бу ўлчовли ҳаётдаги парвозингиз ҳар доим юксак ва мароқли бўлсин!
Эҳтиром ила,
Аъзам Обид
Ушбу антологияни сақлаб олиш учун ҳавола: “Қуш тили” (The language of the birds) халқаро антологияси
