ТАВБА
Тонг отаркан, кучли бир одам Келди ниҳол олдига шаҳдам. Қўпормоқчи бўлди ниҳолни Ўйлади: бу ишим муҳолми? Кўрди: ниҳол илдизлари бор, Суғурмоқлик балки кўп душвор. Кел, яхшиси кейинроқ келгум, Бугунгидан кучлироқ бўлгум.
Ҳақнинг қўли етди бўғзимга, Кўнгил маъюс тортиб қолди жим. Шу он савол қилдим ўзимга, Қайтгум қандоқ, келиб ким бўлдим? Зотан нуқул чайналди тилим, Не иш бўлса ютдим ичимга. Мени ҳаққа қовуштир, ўлим, Тили кесик жонга ачинма!