КЕЛ, ҚАЙТА БОШЛАЙМИЗ, ЮРАГИМ…

Жисму жон қораймиш ғубордан, Не бахт, бир завқ етгай ифордан, Яшашни ул яшил баҳордай Кел, қайта бошлаймиз, юрагим. Умримиз асли-ку ҳайрия, Фанонинг бақога сайри-я, Ўтмишнинг барига хайр дея Кел, қайта бошлаймиз, юрагим.

У ДУНЁДА…

Бир инсоннинг тугади умри, Лек ортидан кўпайди гап-сўз. «Бисёр эди ул зотнинг шукри, ҳалол ишлаб топарди ризқ-рўз. Ёш эди-я, тағин ортидан Болалари қолди чирқираб. Тиним билмай элнинг дардида Букилганни турганди тираб.

ТАВБА

Тонг отаркан, кучли бир одам Келди ниҳол олдига шаҳдам. Қўпормоқчи бўлди ниҳолни Ўйлади: бу ишим муҳолми? Кўрди: ниҳол илдизлари бор, Суғурмоқлик балки кўп душвор. Кел, яхшиси кейинроқ келгум, Бугунгидан кучлироқ бўлгум.