РИВОЯТ
Халқ бўлганмиш бир замон, Пок ниятли, мусулмон. Сўз йўқ экан шарҳига, Ҳалол-ҳаром фарқига Борармиш, хўп шод экан, Юрт тамом обод экан.
Жисму жон қораймиш ғубордан, Не бахт, бир завқ етгай ифордан, Яшашни ул яшил баҳордай Кел, қайта бошлаймиз, юрагим. Умримиз асли-ку ҳайрия, Фанонинг бақога сайри-я, Ўтмишнинг барига хайр дея Кел, қайта бошлаймиз, юрагим.
Ҳақнинг қўли етди бўғзимга, Кўнгил маъюс тортиб қолди жим. Шу он савол қилдим ўзимга, Қайтгум қандоқ, келиб ким бўлдим? Зотан нуқул чайналди тилим, Не иш бўлса ютдим ичимга. Мени ҳаққа қовуштир, ўлим, Тили кесик жонга ачинма!