Жисму жон қораймиш ғубордан, Не бахт, бир завқ етгай ифордан, Яшашни ул яшил баҳордай Кел, қайта бошлаймиз, юрагим. Умримиз асли-ку ҳайрия, Фанонинг бақога сайри-я, Ўтмишнинг барига хайр дея Кел, қайта бошлаймиз, юрагим.

Бир инсоннинг тугади умри, Лек ортидан кўпайди гап-сўз. «Бисёр эди ул зотнинг шукри, ҳалол ишлаб топарди ризқ-рўз. Ёш эди-я, тағин ортидан Болалари қолди чирқираб. Тиним билмай элнинг дардида Букилганни турганди тираб.

Тонг отаркан, кучли бир одам Келди ниҳол олдига шаҳдам. Қўпормоқчи бўлди ниҳолни Ўйлади: бу ишим муҳолми? Кўрди: ниҳол илдизлари бор, Суғурмоқлик балки кўп душвор. Кел, яхшиси кейинроқ келгум, Бугунгидан кучлироқ бўлгум.

Бунда соғлик учун ичилгай шароб, Тирикчилик учун одам авралар. Наҳот дил тубию атрофи хароб, О, қайда қолдингиз дилкаш давралар? Бунда хотиротнинг уммони саёз, Тафаккур осмонин соддалик тутмиш. Минглаб забон мавжуд, бор битта овоз, Бунда яралмишни асрайди ўтмиш…

Замин билан само бор, Эркак ила аёлдир. Тун ортида оқ наҳор, Қуёшдан сўнг ҳилолдир. Жаннат ила бўлур нор, Куфр йиқар иймонни. Туғилмоқ-ла, ўлим бор, Йўқ қутулмоқ имкони.

Нафс, нимани қилмадинг орзу, Қай юмушга урмадинг бир қўл. Бир кун ахир тошу тарозу Ва келгуси боши бекик йўл. Ўтинчим шул: очиқ қўйма, бас, Устинг савоб илки-ла ёпгин. Гуноҳ ишга қилган бўлсанг қасд Худо кўрмас бир жойни топгин!

Бу дунёга на бир эътибор, На бир парво бирла қаралмиш. Иблис каби бўлгаю маккор, Яхшиликни билмас яралмиш. Нечун келдим дея сурмас ўй, Кетмоғин ҳам асло ўйламас. Тубанликда қолиб қаро кўй, Комилликка ўзни бўйламас.

Олисларда қолар юрагим, Йиллар бўйи чиқмас дарагим, Пуч пуч бўлар, сарак – сарагим, Мени бир кун ғурбат ўлдирар, Борлигимни суяди кимдир, Кимнинг куйиб юргани тимдир, Ўзни сабр наҳрига шимдир, Мени бир кун ғийбат ўлдирар.

Ҳақнинг қўли етди бўғзимга, Кўнгил маъюс тортиб қолди жим. Шу он савол қилдим ўзимга, Қайтгум қандоқ, келиб ким бўлдим? Зотан нуқул чайналди тилим, Не иш бўлса ютдим ичимга. Мени ҳаққа қовуштир, ўлим, Тили кесик жонга ачинма!

Бандамиз, ризқ улуғ бўлса гар, Аллоҳ икром қилди деб айтар. Неъматни танг қилса, алҳазар, Шикоятчи бўлурмиз қайта. Эсга тушар ўтган ҳар юмуш, Бўғизда тош қотиб қолгай ун. Оҳ, не учун бўлурмиз хомуш, Ер даҳшатли қимирлаган кун?